اللهم عجل لولیک الفرج الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم
👈ادامه مطلب بحث:
🌀 #چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۲۷)
💠اگر بدونِ توجه به مهربانی خدا، صرفاً بخواهیم به عذاب الهی، آتش جهنم و مرگ، توجه کنیم، می‌دانید چه اتفاق می‌افتد؟ از آنجا که نفسِ ما از رنج و سختی، فراری است، سعی می‌کند مرگ و جهنم را فراموش کند و اصلاً به آن فکر نکند! چون-از منظر روان‌شناسی- چیزی که برای انسان خیلی تلخ باشد، سعی می‌کند آن را فراموش کند.
💠چه‌کار کنیم که خوف از جهنم به دلمان راه پیدا کند؟ باید از مهربانی خدا شروع کنیم و الا اگر بخواهیم صرفاً سراغ جهنم برویم، به‌همین سادگی جهنم را باور نمی‌کنیم و اگر هم یک‌ذره از جهنم، خوف پیدا کنیم، سعی می‌کنیم سریعتر از آیات عذاب قرآن عبور کنیم! ولی ببینید که ائمۀ هدی(ع) در دعاهای خودشان(مثل دعای کمیل) چقدر به تفصیل، از جهنم حرف می‌زنند! چرا اعصابشان خُرد نمی‌شود؟ چون اگر از دالان مهربانی خدا به خوف از جهنم برسی، دیگر یادآوری عذاب جهنم، تو را اذیت نخواهد کرد و اصلاً سعی نمی‌کنی آن را فراموش کنی؛ بلکه همیشه دوست داری مدام دربارۀ آن با خدا صحبت کنی!
💠عجیب این است که اوج دعای عرفه، موضوع جهنم است! امام حسین(ع) عرضه می‌دارد: «خدایا اگر این حاجت را به من بدهی، هر چیز دیگری به من ندهی مهم نیست، و اگر این را ندهی، هر حاجت دیگری را بدهی فایده‌ای برایم ندارد! آن حاجت این است که مرا به جهنم نبری ؛ حَاجَتِيَ الَّتِي إِنْ أَعْطَيْتَنِيهَا لَمْ يَضُرَّنِي مَا مَنَعْتَنِي وَ إِنْ مَنَعْتَنِيهَا لَمْ يَنْفَعْنِي مَا أَعْطَيْتَنِي أَسْأَلُكَ فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ» (إقبال‌الأعمال/1/348)
💠خوف از آتش جهنم، یک نتیجه و میوۀ شیرین برای درک مهربانی خداست. آدم قسی‌القلب، جهنم را هم درک نمی‌کند. کسی که قلبش سیاه شود، احساسِ نیازش به مغفرت الهی هم کم می‌شود. اما کسی که قلبش نرم باشد، اصلاً دنبال این است که یک کسی دربارۀ او خطا کند تا آن فردِ خطاکار را ببخشد و از این طریق، خودش شامل مغرفت الهی شود؛ چون قرآن می‌فرماید «وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُم» (نور/22)
💠یکی از وجوه نرمی و رقتِ قلب، خوف از عذاب الهی است. البته خوف از عذاب الهی، اولِ کار است، اگر قلبت نرم‌تر بشود، خوف از «حساب الهی» هم می‌آید! می‌گویی: «خدایا، اصلاً به حسابِ من رسیدگی نکن و پروندۀ مرا باز نکن!» همین تمنای زیبا در جبهه‌ها موجب می‌شد، خیلی‌ها شهادت‌طلب بشوند؛ خیلی از شهدا با همین تمنا به شهادت رسیدند، چون می‌دانستند که شهید، حساب و کتاب ندارد (مَا بَالُ الشَّهِيدِ لَا يُفْتَنُ فِي قَبْرِهِ…؛ کافی/5/54)
💠توجه به مهربانی خدا، هولِ از «حساب و کتابِ قیامت» و حتی هولِ از «شب اول‌قبر» را بالا می‌برد. اینها مفاهیم تلخی نیست، بستگی دارد به اینکه از چه زاویه‌ای به آن نگاه کنید.
💠چرا ما غالباً مرگ و «شبِ اول قبر» را فراموش می‌کنیم و به آن فکر نمی‌کنیم، درحالی‌که می‌دانیم قطعاً برای ما هم اتفاق خواهد افتاد؟ چون یک «مهربان» پشت سرمان نداریم که برویم این مشکل را با او در میان بگذاریم! اگر این مهربان را داشتیم، حتماً می‌رفتیم با او دربارۀ ترس از شب اول قبر، صحبت می‌کردیم.
💠اگر مهربانی خدا را درک کنی، خوف از عذاب الهی و شب اول قبر هم به دلت می‌آید. اگر کسی آن خدای مهربان را پشت سر خودش نداشته باشد یا مهربانی او را باور نداشته باشد، به این مسائل هم زیاد فکر نمی‌کند تا دچار خوف نشود، سعی می‌کند از اینها فرار می‌کند؛ چون اینها را مشکلاتِ حل‌نشدنی خودش می‌داند! ولی اگر خدای مهربان را پشتِ سر خودش داشته باشد، سرِ این ترس خود، با او صحبت می‌کند.
💠نکتۀ آخر اینکه؛ وقتی دربارۀ ترس خودت با خدا حرف بزنی، مهربانی‌های مضاعف خدا را می‌بینی. یکی از مواقف لمسِ مهربانی خدا، هنگام همین ترس‌هاست؛ اگر در اثر این ترس‌ها به خدا پناه ببری، خدا هم تو را در آغوش می‌گیرد و مهربانی‌اش را می‌چشی. لذا آدم بعد از یک مناجات خائفانه، لبریز از محبت و مهربانی خدا می‌شود.
🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۲۳
📢صوت در:
@Panahian_mp3
@Panahian_text
