خدای نزدیک و عاشقی که هم می‌بینم

#گپ_روز

#موضوع_روز : خدای نزدیک و عاشقی که هم می‌بینم و هم نمی‌بینمش!

✍️ نزدیک به صد نفر نشسته بودند!
من در انتهایی‌ترین نقطه‌ی سالن نشسته بودم روی یک صندلی و بر اتاق اشراف داشتم.

• احساس کردم پدرم نه در نقطه‌ای که نشسته راحت است و نه روی آن صندلی!
با اینکه او هیچ‌وقت حتی در چهره نیز از شرایط رنج‌دهنده ابراز ناراحتی نمی‌کند، اما من این سختی را با سلول به سلول بدنم حس می‌کردم.

• پسر بزرگم را صدا کردم، همان صندلی را که روی آن نشسته بودم دادم دستش و یک نقطه در سالن را نشانش دادم و خواهش کردم که بابا را به همان نقطه روی همین صندلی منتقل کند.
انجام داد و من آرام گرفتم.

• صبحِ دو روز بعد داشتیم باهم درمورد آن روز صحبت می‌کردیم.
یکدفعه گفت : راستی مامان، وقتی آن روز صندلی را برای باباجان می‌گذاشتم درک کردم دقیقاً تمام نیازِ آن لحظه‌اش همین تغییر مکان بود، با خودم فکر کردم که فقط یک آدم عاشق می‌تواند بدون حرف زدن، حتی بدون نگاه، نیاز کسی را تشخیص دهد. فقط کسی که آنقدر نزدیک شده که در این وجود حل شده باشد.

• او گفت و من اشکهایم چکید!
با خیسی هر اشکی که روی گونه‌هایم می‌غلتید و من حسش می‌کردم، به این فکر می‌کردم که عشق اگر این است، پس آنچه تو به پایمان ریخته‌ای اسمش چیست؟
همینکه برای کنترل و تعادل احساس همین لحظه‌ی من، ساختار دقیقی به نام اشک در وجودم طراحی کردی، چقدر عشق پشت همین یک نعمت پنهان است؟
اینکه تا در درونم به طلبی صادق می‌رسم، یقین دارم که طلب مرا قبل از آنکه ایجاد شود پاسخ گفته‌ای و امروز وقتش هست، ضریبِ عشقش چند است؟

ما نبودیم و تقاضامان نبود،
لطف تو، ناگفته‌ی ما می‌شنود…

✘ عاشق فقط تو … ما ادای عاشق‌ها را درمی‌آوریم.

@ostad_shojae | montazer.ir