❇️اجازه ذکر و مهمانی خدا

❇️اجازه ذکر و مهمانی خدا

Permission for remembrance and God’s feast

وقتی وضو می‌گیری، بلند می‌شوی، حرکت می‌کنی، ذکر می‌گویی، حواست باشد که داری پذیرایی می‌شوی. این ذکرها بر زبان همه جاری نمی‌شود. بعضی وقت‌ها دیده‌ای که تا روزها زبانت قفل است؟ می‌گویی: «امروز از صبح تا حالا نه ذکر گفتم، نه صلوات فرستادم، تمام روز در غفلت گذشت».

When you perform minor ablution, stand up, move, and recite remembrance, be mindful that you are being welcomed. These words of remembrance are not said by the tongue of all people. Have you seen that sometimes your tongue feels locked for days? You say: “Today, from morning until now, I have neither recited any God’s remembrance, nor sent any salawat. My entire day passed in heedlessness.”

وقتی اجازه پیدا می‌کنی بایستی، یعنی اجازه داده شده در مقابلش بایستی و هم‌نشین او شوی؛ این همان مجالسه با خداست. بگو: «خدایا، تو آن‌قدر مهربانی که منِ گناهکار، بی‌لیاقت، نادان و ناسپاس را دعوت کردی بیایم کنار تو، در آغوش تو بنشینم».

When you are permitted to stand up, it means you are allowed to stand before Him and be His companion. This is the very act of sitting in God’s presence. Say: “O Lord, You are so kind that You invited me –the sinful, incompetent, stupid, and ungrateful –to come next to You and sit in Your embrace.”
#Professor_Shojaee
@INTshojaee