ابراهیم میگفت: «اگر قرار است انقلاب پایدار بمونه و نسلهای بعدی هم انقلابی باشن، باید توی مدرسهها فعالیت کنیم. چون آینده مملکت به دست كساني سپرده ميشه که شرایط دوران طاغوت رو كمتر حس كردهاند.»
میگفت: «باید بهترین و زبدهترین نیروهای انقلابی توی مدارس و خصوصاً دبیرستانها باشن».
برای تدریس در دو مدرسه مشغول به کار شد. دبیر ورزش دبیرستان ابوریحان منطقه 14 و معلم عربی در یکی از مدارس راهنمایی محروم منطقه 15 تهران.
در مدرسهای که برای تدریس عربی میرفت، از جیب خودش پول میداد به یکی از شاگرداش که هر روز زنگ اول برای کلاساش نان و پنیر بگیرد. برای بسیاری از دانشآموزان بیبضاعت و یتیم مدرسه هم وسایل تهیه کرده بود.
در دبیرستان ابوریحان نه تنها معلم ورزش، بلکه معلمی برای اخلاق و رفتار بچهها بود. بچهها هم که از پهلوانیها و قهرمانیهای معلم خودشان شنیده بودند، شیفته او بودند.
چهرهای زیبا و نورانی، کلامی گیرا و رفتاری صحيح، از او معلمی کامل ساخته بود.
در آن زمان که جریانات سیاسی خیلی فعال شده بودند، ابراهیم بهترین محل را برای خدمت به انقلاب انتخاب کرده بود.
سال تحصیلی 59-58 بهعنوان دبیر نمونه انتخاب شد و اول مهر 59 حكم استخدامياش صادر شد ولي به خاطر شرايط جنگ ديگر نتوانست به سر كلاس برود و بهعنوان بسیجی داوطلبانه به جبههها رفت و شد آموزگار مدرسه عشق تا سرانجام در 22 بهمن 1361 به شهادت رسید.
📙سلام بر ابراهیم
https://eitaa.com/joinchat/2843344995C4bdc20cf63