فيما نَسَبَهُ إلَى الإِمامِ الصّادِقِ عليه السلا

فيما نَسَبَهُ إلَى الإِمامِ الصّادِقِ عليه السلا

مَن قَرَأَ القُرآنَ ولَم يَخضَع للَّهِ‏ِ ، ولَم يَرِقَّ قَلبُهُ ، ولَم يُنشِئ حُزناً ووَجَلاً في سِرِّهِ ، فَقَدِ استَهانَ بِعِظَمِ شَأنِ اللَّهِ ، وخَسِرَ خُسراناً مُبيناً .
فَقارِئُ القُرآنِ يَحتاجُ إلى ثَلاثَةِ أشياءَ : قَلبٍ خاشِعٍ ، وبَدَنٍ فارِغٍ ، ومَوضِعٍ خالٍ ؛ فَإذا خَشَعَ للَّهِ‏ِ قَلبُهُ فَرَّ مِنهُ الشَّيطانُ الرَّجيمُ ، قالَ اللَّهُ تَعالى‏ : «فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْءَانَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَنِ الرَّجِيمِ» ، وإذا تَفَرَّغَ نَفسُهُ مِنَ الأَسبابِ تَجَرَّدَ قَلبُهُ لِلقِراءَةِ فَلا يَعتَرِضُهُ عارِضٌ فَيَحرِمَهُ بَرَكَةَ نورِ القُرآنِ وفَوائِدَهُ ، وإذَا اتَّخَذَ مَجلِساً خالِياً وَاعتَزَلَ الخَلقَ بَعدَ أن أتى‏ بِالخَصلَتَينِ الأوَّلَتَينِ استَأنَسَ روحُهُ وسِرُّهُ بِاللَّهِ عَزَّوَجلَّ ، ووَجَدَ حَلاوَةَ مُخاطَباتِ اللَّهِ عزّ وجلّ عِبادَهُ الصّالِحينَ ، وعَلِمَ لُطفَهُ بِهِم ومَقامَ اختِصاصِهِ لَهُم بِفُنونِ كَراماتِهِ وبَدايِعِ إشاراتِهِ .

🔹هر كس قرآن بخواند و براى خدا فروتنى نكند و دچار رقّت قلب نشود و اندوه و ترسى در درونش ايجاد نكند ، عظمت مقام خدا را دست كم گرفته و آشكارا زيان كرده است.

💠پس قارى قرآن ، به سه چيز نياز دارد:
❇️ دلِ خاكسار
❇️بدن آسوده
❇️و جاى خلوت .
🔅 پس هر گاه دلش براى خدا خاشع (خاكسار) باشد، شيطانِ رانده شده ، از او مى‏گريزد – كه خداوند متعال فرموده است: (پس چون قرآن مى‏خوانى ، از شيطانِ رانده شده ، به خدا پناه بر ) – و هر گاه بدنش از مشغله‏ها آسوده باشد ، دلش براى قرائت قرآن ، آزاد مى‏شود و هيچ چيزى مانع نمى‏گردد تا او را از بركت نور قرآن و فوايد آن ، محروم سازد ، و هر گاه خلوتى بگزيند و از خلق كناره گيرد و آن دو شرطِ نخست را نيز فراهم آورده باشد، روح و درونش با خداوند عزّ وجلّ انس مى‏گيرند و شيرينى خطاب‏هاى خداوند عزّ وجلّ به بندگان نيكش را مى‏چشد، و درمى‏يابد كه او چه لطفى به آنان دارد و چه كرامت‏ها و اشارت‏هاى بديعى به ايشان اختصاص داده است.

🔸مصباح الشريعة: ص ۹۶
🔸 المحجّة البيضاء: ج ۲ ص ۲۴۹
🔸 بحار الأنوار: ج ۸۵ ص ۴۳ ح ۳۰