اللهم عجل لولیک الفرج الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم
🔰برای جذب مهربانیِ فراوان خدا چه‌کار کنم؟
🔰با دیگران مهربان باش و به آنها رحم کن
🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۲۵)
⭕️مهم‌تر از منافعی که با دعاکردن به‌دست می‌آوری، لذت‌بردن از مهربانیِ خداست
⭕️اگر موقع دعا دنبال چشیدن مهربانی خدا باشی، «حاجت‌گرفتن» فرعِ قصه می‌شود
⭕️«کمال انقطاع» فقط در صورتی رخ می‌دهد که آدم از مهربانی خدا عمیقاً لذت ببرد
⭕️با برخی کارها می‌شود مهربانی و رحمت فراوان خدا را جذب کرد؛ مثل کمک‌کردن به فقرا
⭕️کسی که به دیگران مهربانی کند «خدای مهربان» را درک می‌کند؛ چون خودش از جنسِ مهربانی می‌شود
_____________________
#علیرضا_پناهیان
💠رحمت پروردگار برخی از مواقع بیشتر خودش را نشان می‌دهد و اگر آدم در این مواقع یک‌مقدار دقت کند، رحمت الهی را بیشتر درک می‌کند. خیلی اوقات در دعا و عبادت، همین‌که منفعت‌مان یا مغفرت خدا را دریافت می‌کنیم، می‌رویم و به همین مقدار اکتفا می‌کنیم؛ درحالی‌که باید دقت کنیم و ببینیم که پشت این منفعت، خودِ مهربانی خدا چه لذتی دارد!
💠مهم‌تر از منافع ما از خدا، مهربانی خود خداست! خداوند گله می‌کند از آدم‌هایی که در دریا و موقع طوفان، خدا را مخلصانه صدا می‌زنند، اما وقتی به ساحل می‌رسند، مشرک می‌شوند! (فَإِذا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذا هُمْ يُشْرِكُون؛ عنکبوت/65)
💠معنای استغفار و دعای اهل‌بیت(ع) که همه‌چیز از خدا گرفته‌اند، عذرخواهی از خداست که نتوانسته‌اند پاسخ مهربانی‌های او را بدهند. مثلاً امام سجاد(ع) در دعای ابوحمزۀ ثمالی عرضه می‌دارد: ممنونِ خدایی هستم که وقتی صدایش می‌زنم جوابم را می‌دهد «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَدْعُوهُ فِيُجِيبُنِي» این یعنی در مقابل مهربانی خدا شرمنده است ضمن اینکه اصلاً استرسِ «پاسخ نگرفتن» ندارد.
💠متأسفانه اکثر دعاهای ما با سوءظن است؛ اینکه «نکند خدا جوابم را ندهد!» درحالی‌که طبق روایات، وقتی دعاکننده شروع کرد به دعا، باید یقین کند که حاجتش برآورده می‌شود (فَإِذَا دَعَوْتَ فَأَقْبِلْ بِقَلْبِكَ ثُمَّ اسْتَيْقِنْ بِالْإِجَابَةِ) (إِذَا دَعَوْتَ فَظُنَّ أَنَّ حَاجَتَكَ بِالْبَابِ؛ کافی/2/473) انگار دعاکردن یعنی اینکه بعد از استجابت، داری تشکر می‌کنی و مهربانی خدا را می‌چشی، اصلاً حاجت‌گرفتن، فرع قصه می‌شود! اگر دقت کنی مهربانی خدا را در پسِ حاجت‌هایی که از او می‌خواهی، می‌بینی و از مهربانی‌اش لذت می‌بری.
💠در مناجات شعبانیه می‌خوانیم: «إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَيْك» کمال انقطاع یعنی من از بقیه ببُرم! این کمالِ انقطاع، فقط در صورتی رخ می‌دهد که آدم از مهربانی خدا عمیقاً لذت ببرد و با محبت خدا گرم بشود، اصلاً همین‌که «خدا مهربان است» کافی است برای اینکه آدم هیچ‌چیز دیگری نخواهد! همین‌که بفهمی خدا مهربان است، دیگر از او جدا نمی‌شوی، لذا به سمتِ «کمالِ انقطاع» می‌روی.
💠البته گاهی در متن بلاها و مصیب‌ها «انقطاع» حاصل می‌شود؛ مثلاً وقتی انسان در کشتیِ طوفان‌زده قرار می‌گیرد، اما همین‌که کشتی به ساحل می‌رسد، دوباره انسان مشرک می‌شود. اما «کمال انقطاع» با محبت رخ می‌دهد. در فراز دیگری از مناجات شعبانیه می‌خوانیم: «إِلَهِي لَمْ يَكُنْ لِي حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ إِلَّا فِي وَقْتٍ أَيْقَظْتَنِي لِمَحَبَّتِكَ» وقتی خدا به آدم محبت کند، آدم چیز دیگری نمی‌خواهد. اصلاً بناست ما مهربانی خدا را ببینیم، وجودمان گرم شود، آتش بگیریم و بیفتیم دنبالش!
👈 ادامه مطلب در پست بعد 👇👇
@Panahian_text
