🔰یکی از وجوهِ «باخدا زندگیکردن» توکل به خداست
🔰گاهی خدا تو را میترساند تا به او توکل کنی و به او پناه ببری
🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج14)-قسمت دوم
⭕️چگونه با خدا زندگی کنیم؟
⭕️یکی از وجوهِ «باخدا زندگیکردن» این است که فکر و ذکرت خدا باشد
⭕️اگر دیدی کسی مشتاق ملاقات خدا شده، بدان که یک معاملهای با خدا کرده و خدا هم به او یک نگاه بامحبت کرده است
⭕️کسی که آرزوی شهادت میکند، یعنی مهربانی خدا را چشیده و حالا میخواهد پیش «خدای مهربان» برود
⭕️یک معاملهای با خدا بکن تا دلت باز شود و مهربانی او را درک کنی
⭕️خدا برایت دشمن میگذارد که بروی بغل خدا بچسپی و مهربانیاش را حس کنی
___________________
#علیرضا_پناهیان
💠اینکه «گاهی با خدا زندگی کنیم» یعنی اینکه به یادش باشیم و فقط یک جاهایی به او مراجعه کنیم؛ درحالیکه ما همیشه میتوانیم با خدا زندگی کنیم! خدا را یا لای کتاب گذاشتهایم یا لای سجاده! میپرسد: «چهکار کنم در نمازم توجه پیدا کنم؟ تا کِی بگویم سبحانالله و هیچی نفهمم؟» خُب همین را از خدا بپرس؛ بهتر جواب میگیری!
💠مناجاتکردن با خدا کاری ندارد! بگو «خدایا! أمیرالمؤمنین(ع) درِ خانۀ تو میآید، حالا تو به من هم اجازه دادهای بیایم؛ خیلی باحال هستی!» این مناجات است. ما گذاشتهایم که اول «عارفِ بالله» بشویم بعداً مناجات کنیم!
💠خداوند در حدیث قدسی میفرماید: «أَيُّمَا عَبْدٍ اطَّلَعْتُ عَلَى قَلْبِهِ- فَرَأَيْتُ الْغَالِبَ عَلَيْهِ التَّمَسُّكَ بِذِكْرِي تَوَلَّيْتُ سِيَاسَتَهُ» (عدهالداعی/249) بندهای که غالباً به یاد من است، خودم کارهایش را اداره میکنم! چنین بندهای درک میکند که خدا چقدر مهربان است.
💠میفرماید: «مَا تَقَرَّبَ إِلَيَّ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنُ بِمِثْلِ أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ إِنَّهُ لَيَتَنَفَّلُ لِي حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ…» (مؤمن/32) بندۀ من با واجبات به من نزدیک میشود بعد میخواهد بیشتر به من نزدیک بشود، شروع میکند به نوافل(این معامله و زندگیکردن با خداست!) آنوقت خدا میفرماید: من گوش او میشوم، چشمش میشوم، دستش میشوم-مثل أمیرالمؤمنین(ع) که عینالله، اذنالله و یدالله است- معلوم است که او مهربانی خدا را درک میکند.
💠یکی از وجوهِ «باخدا زندگیکردن» به ذکر خدا بودن و به فکر خدا بودن است. باخدا زندگیکردن گاهی به این است که به یادش باشی و فکر و ذکرت خدا باشد.
💠حالا اگر ما به ذکر خدا پرداختیم و اشتیاق در ما پدید نیامد و مهربانی خدا را درک نکردیم چطور؟ امام رضا(ع) میفرماید: «مَنْ ذَکَرَ اللَّهَ تَعَالَى خَالِیاً وَ لَمْ یَشْتَقْ إِلَى لِقَائِهِ فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِه»(مجموعۀ ورام/2/111) چنین کسی خودش را استهزاء کرده است! حتماً یک جای کارش ایراد دارد.
💠اگر دیدید کسی مشتاق ملاقات خدا شده بدانید که او معاملهای با خدا کرده و خدا هم به او یک نگاه بامحبت کرده است. یک معامله با خدا بکن، دلت باز میشود و مهربانی او را درک میکنی.