مواظبت از خود در برابر حسادت م

وَقَالَ يَابَنِيَّ لَا تَدْخُلُواْ مِن بَاب وَاحِد وَادْخُلُواْ مِنْ أَبْوَاب مُّتَفَرِّقَة وَمَا أُغْنِي عَنكُم مِّنَ اللَّهِ مِن شَيْءٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَعَلَيْهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ

و (يعقوب) گفت: اى پسران من (چون به مصر رسيديد همه) از يك دروازه (به شهر) وارد نشويد (تا توجه مردم به شما جلب نشود) بلكه از دروازه‏ هاى مختلف وارد شويد و (بدانيد من با اين سفارش) نمى‏توانم چيزى از (مقدرات) خدا را از شما دور كنم. فرمان جز براى خدا نيست، تنها بر او توكل مى‏كنم و همه توكل‏ كنندگان (نيز) بايد بر او توكل نمايند.
آیه 67 از سوره مبارکه يوسف

1-جلو حساسيّت‏ها، سوءظن‏ها و چشم‏زخم‏ها را بگيريد، ورود گروهى جوان به منطقه‏ى بيگانه، عامل سوءظن و سعايت است. «لاتدخلوا من باب واحد»
2-براى رسيدن به مقصود بايستى راههاى مختلف را پيمود. «و ادخلوا من ابواب متفرّقه»*
3-هم احتياط و محاسبه لازم است؛ «لاتدخلوا…» و هم توكل به خداوند ضرورى است. «عليه توكّلت »