گريه بر گناهان
گريه بر گناهان
: اگر براى كسى ميسّر نيست كه بگريد، لااقلّ با تلقين موضوعات حزنآور و يا تفكّر در محروميّتهاى معنوى و انديشه در گناهان، قلب خود را محزون سازد. اگر هم قلبش محزون نمىگردد، لااقلّ حالت گريه كننده را به خود بگيرد. اگر حزن براى كسى رخ نداد و هميشه سرمست و مغرور بود، از رحمت خداوند دور مىماند. البته چنان نيست كه هر كس حالت گريه و بكاء دارد به خدا نزديك است، زيرا ممكن است منافقين نيز بر اثر ايجاد و استمرار برخى حالات در خود اين ويژگى برايشان حاصل گردد كه زود محزون و گريان شوند. در مقابل، نمىتوان گفت هر كه محزون نگشته گريه نمىكند، سنگ دل و از خداوند دور است.
مصباح يزدي
ره توشه ج 1 ،ص168