👈ادامه مطلب بحث:
🌀 #چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۲۳)
💠ما با تفکر، میتوانیم بفهمیم که خدا چقدر به ما مهربان است؛ متنِ فکرِ ما هم میتواند «قرآن کریم» باشد. اگر متن فکر ما قرآن باشد، اتفاقهای فوقالعاده قشنگی برای ما میافتد. البته ادب شما در برخورد با قرآن و آمادگی شما برای مواجهۀ با آیات زندۀ قرآن، اثر بسیار بالایی دارد در اینکه مهر خدا را در قرآن بچشی!
💠از کجا بفهمیم خدا به ما مهربان است؟ با یک توجهِ خاصی قرآن بخوانیم؛ قرآن همین الان هم کلام خداست، قرآن همین الان هم اشارههای خداست برای ما! وقتی قرآن را باز میکنی، حس کن خدا واقعاً دارد با تو صحبت میکند، اشارههای قرآن را بگیر!
💠هر آیهای را که میخوانی، آن معنایی که در ذهنت میآید، در اختیار خداست، برداشتهایی که از آن آیه پیدا میکنی، در اختیار اوست، مهم نیست کجای قرآن را باز میکنی، حتی اگر تفأل هم به قرآن نزده باشی-بلکه نوبتی و بهترتیبِ صفحات، قرآن را بخوانی- خدا بلد است در آن صفحهای که جلویت باز میشود، حرفهایش را-با اشاره- به تو بزند! او حرفِ خودش را با همان آیات، به تو میگوید.
💠رسول گرامی اسلام(ص) به حضرت سلمان میفرماید: وقتی مؤمن شروع میکند به قرآنخواندن، خدا شروع میکند با مهربانی به او نگاهکردن!
«وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا قَرَأَ الْقُرْآنَ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهِ بِالرَّحْمَة» (جامعالاخبار/ 39) مگر میشود خدا با مهربانی به آدم نگاه کند و آدم متوجه نشود و حس نکند؟!
💠شاید برایتان اتفاق افتاده باشد که در جایی-مثل اتوبوس- نشستهاید، یکدفعهای برمیگردید و دوتا صندلی عقبتر را نگاه میکنید و میبیند یک کسی دارد به شما نگاه میکند! یا به یکی نگاه میکنید و او هم یکدفعهای برمیگردد نگاه میکند! حالا ممکن است اسمش را «تلهپاتی» بگذارند، اما بالاخره امواجی هست که اثر میگذارد. در برخی روایات هم اشارهای به این مسئله شده است (ارواح، جنود مجنّده هستند)
💠پیشنهاد میکنم سیرۀ چهارده معصوم را دربارۀ قرائت قرآن ببینید. آیا ما بیشتر نیاز به نگاه مهربان خدا داریم یا پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع)؟! طبیعتاً ما-برای نجات خودمان- بیشتر به نگاه مهربان خدا احتیاج داریم، اما شما اصرار اهلبیت(ع) را برای قرآنخواندن ببینید! رفتارشان هنگام قرآنخواندن را ببینید! انگار سرگرمی ایشان در قرآنخواندن است! ببینید اهلبیت(ع) چقدر از قرآن، تغذیه میکردند، درحالیکه ما بیشتر از آنها احتیاج داریم!
💠حضرت امام(ره) میفرماید: «انسان سالك را به طريق كلّى دو طريق است براى وصول به مقصد اعلى و مقام قرب ربوبيّت: يكى از آن دو-كه مقام اوّليّت و اصالت دارد- سير الى اللَّه است به توجّه به مقام رحمت مطلقه و خصوصاً رحمت رحيميّه-كه رحمتى است كه هر موجودى را به كمال لايق خود مىرساند- و از شعب و مظاهر رحمت رحيميّه بعث انبياء و رسل صلوات اللَّه عليهم است كه هاديان سُبُل و دستگير بازماندگانند…» (آدابالصلوه/66) یعنی غیر از قرآن، مظهر دیگر رحمت خدا، اهلبیت(ع) هستند.
💠و بعد میفرماید: «کتاب بزرگ الهی که از عالم غیب الهی و قرب ربوبی نازل شده و برای استفادۀ ما مهجوران و خلاص ما زندانیان سجن طبیعت و مغلولان زنجیرهای پیچدرپیچ هوای نفس و آمال به صورت لفظ و کلام درآمده از بزرگترین مظاهر رحمت مطلقۀ الهیه است که ما کور و کرها از آن به هیچ وجه استفاده نکرده و نمیکنیم!» (همان)
🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۱۹
📢صوت در:
@Panahian_mp3
@Panahian_text