اللهم عجل لولیک الفرج الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم
🔰تمنای مهربانی خدا را در خودت بیدار کن، تا خدا جوابش را بدهد
🔰قرآن بخوان تا احساس نیازت به محبت خدا بیدار شود!
🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۲۲)
⭕️یک راه برای درک نیاز به مهربانی خدا این است که «خدا به ما محبت کند»
⭕️وقتی مزۀ محبت خدا را بچشی تازه می‌فهمی که چقدر به آن نیاز داشتی!
⭕️خدایا، برای اینکه به مهربانی تو احساس نیاز کنم بهترین کار این است که خودت الان به من محبت کنی!
🔰خدایا، تو وقتی به من محبت می‌کنی، من آدم می‌شوم! آن‌وقت دیگر برای درک مهربانی تو نیازی به سیر و سلوک ندارم!
⭕️پاسخ خداوند به درخواستِ محبت از سوی ما:
۱- من در زندگی و الهامات ذهنی‌ات، محبتم را به تو می‌رسانم، فقط این تمنا را در خودت بیدار کن!
۲- من به تو محبت کرده‌ام؛ بیا قرآن بخوان و محبت من را ببین و بچش!
⭕️قرآن، زبان محبت و مهربانی خداست!
⭕️چه‌کار کنیم موقع قرآن‌خواندن، خطاب‌های مهربانانۀ خدا را درک کنیم؟
___________________
#علیرضا_پناهیان
💠چرا معمولاً رابطۀ ما با خدا رابطۀ تمنای مهربانی نیست؟ چون اساساً ما خودمان را نیازمند مهربانی خدا نمی‌دانیم، بلکه خودمان را صرفاً نیازمند منافع می‌دانیم؛ منافع دنیوی و اخروی! خودمان را نیازمند رفع بلا می‌دانیم؛ بلاهای دنیا و آخرت. خودمان را نیازمند رسیدن به فوائد می‌دانیم؛ فوائد مادی یا معنوی، لذا رابطۀ با خدا در این وسط گم شده است؛ اصل این رابطه را باید کشف کرد.
💠جالب اینجاست که تمام بلاهای دنیا برای این است که ما به کشف این رابطه سوق پیدا کنیم! خدا در متن بلاها و مشکلات، به ما نشان می‌دهد که «ببین؛ هیچ‌کسی دوستت ندارد! البته غیر از من!» ولی ما می‌رویم درِ خانۀ خدا و می‌گوییم: «خدایا چرا هیچ‌کسی مرا دوست ندارد؟! کاری کن که یک کسی ما را دوست داشته باشد!» اتفاقاً خدا یک‌طوری دورِ تو را خلوت می‌کند که تنها بمانی و به طرف خودش بروی!
💠فلسفۀ ابتلائات دنیا این است که انسان احساس تنهایی کند، بعد که احساس تنهایی کرد، تمنای همراهیِ خدا بکند، وقتی تمنای همراهیِ خدا کرد، تمنای مهربانی او را بکند؛ نه تمنای اینکه خدا او را در این تنهایی کمک کند تا یک سرگرمی‌ای پیدا کند! انگار خدا می‌فرماید: «من تو را از سرگرمی‌هایت جدا می‌کنم تا سرگرمیِ تو، خودم بشوم! تو چرا دوباره یک چیزی دیگری از من می‌خواهی؟ چرا دنبال یک سرگرمی دیگری هستی؟!»
💠نه‌تنها فلسفۀ ابتلائات الهی، بلکه فلسفۀ دستورات خدا هم این است که ما این رابطه را کشف کنیم! خدا به ما دستوراتی داده است، مثلاً اینکه «غرق این‌طور لذت‌ها نشو، فلان‌جاها صبر کن و…» مدام دارد کاری می‌کند که تو با کمک این دستورها، از دنیا بِبُری! تکالیف و تقدیرات الهی دور همدیگر جمع می‌شوند تا عملیات «دل‌بریدن ما از دنیا» و «دلبستگی به خدا» را برای ما پیش بیاورند! ولی معمولاً دلبستگی به خدا اتفاق نمی‌افتد که در این صورت، اگر دل‌بریدن از دنیا هم رخ بدهد، فوقش آدم تبدیل به یک فرد بدعُنُق، متوقع و تلخ می‌شود!
💠اگر یک آدم دین‌دار، دلبستگی به خدا را جای دنیا نگذارد و با خدا از تنهایی بیرون نیاید و تغذیه‌اش محبت و مهربانی خودِ خدا نباشد، او هم زندگی‌اش سرد است و دلش سنگ است و قسی‌القلب است، فقط فرقش با دیگران این است که در کانال دین‌داری افتاده و فعلاً جنایت نمی‌کند. اما با این نوع دین داری کردن، برای دیگران الگو نخواهد بود.
👈 ادامه مطلب در پست بعد👇👇
@Panahian_text
