اللهم عجل لولیک الفرج الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم
👈ادامه مطلب بحث:
🌀 #چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۲۰)
💠چرا حضرت امام(ره) روزی دوازده مرتبه قرآن می‌خواند؟ چون قرآن مظهر مهربانی خداست و امام(ره) می‌خواست از این مهربانی بیشتر لذت ببرد، چون به آن محتاج و وابسته بود.
💠حالا ببینید خودِ خدا، قرآن را چگونه وصف می‌کند؟ آیا خدا قرآن را به چیزی غیر از مهربانی خودش وصف کرده است؟ مثلاً می‌فرماید: «قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ» (یونس/57) یا می‌فرماید: «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ» (اسراء/82) در همۀ این آیات، کلمۀ «رحمت» دربارۀ قرآن به‌کار رفته است؛ یعنی قرآن، رحمت و مهربانی است!
💠چرا فرموده‌اند که قرآن را با اشک و گریه بخوانید؟ آدم‌ها وقتی مهربانی ببینند گریه می‌کنند؛ البته غیر از آدم‌های مأیوس از مهربانی! بعضی‌ها ناامید هستند از اینکه یک خدایی مهربان‌تر از مادرشان داشته باشند. می‌گویند: دیگر هیچ‌کسی ما را دوست ندارد! از بین این آدم‌ها، دزد و قاتل و جانی در می‌آید!
💠یادشان رفته وقتی بچه بودند هر پنج دقیقه یک‌بار باید می‌رفتند بغل مامانشان! الان ناامیدانه می‌گویند: یعنی یک خدایی هست که از مامان مهربان‌تر باشد و مدام به آغوش او پناه ببریم؟! این‌قدر ناامید هستند! با اینکه به‌شدت تشنۀ یک‌ذره محبت هستند، ولی به روی خودشان نمی‌آورند! می‌گویند: «لوس‌بازی در نیاور! من دیگر نی‌نی کوچولو نیستم که این‌قدر نیاز به محبت و نوازش داشته باشم!» اینها در یک اشتباه عجیبی هستند!
💠بعضی از این آدم‌ها که مؤمن هم هستند، وقتی گرفتار می‌شوند درِ خانۀ خدا می‌روند ولی از او محبت نمی‌گیرند، بلکه فقط می‌خواهند از خدا «رفع گرفتاری» بگیرند و بروند! وقتی هم حاجت خودشان را گرفتند، مثل گربه در می‌روند! خدا دربارۀ اینها می‌فرماید: «وقتی در میان امواج دریا گرفتار می‌شوند مخلصانه مرا صدا می‌زنند، اما وقتی به ساحل می‌رسند، دنبال غیرِخدا می‌روند و مشرک می‌شوند! (فَإِذا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذا هُمْ يُشْرِكُون؛ عنکبوت/65)
💠انسان وقتی هیکلش بزرگ می‌شود و پا به سن می‌گذارد و درگیر هزارتا مشکل می‌شود، آیا نیازش به محبت کم می‌شود یا اینکه باید منبع محبتش را تغییر بدهد؟ نیازش به محبت کم نمی‌شود، بلکه بیشتر می‌شود، بلکه اگر بچه بود و نیازش به محبت را نمی‌فهمید، حالا خودآگاهانه این نیاز را دارد، و اگر مؤمن بشود خدا هم بیشتر به او محبت می‌کند و او را لوس بار می‌آورد! طوری که اصلاً دیگر بدون محبت و ناز و نوازش خدا نمی‌تواند نفس بکشد!
💠خدا مثل مادر مهربانی است که از بچه‌داری اصلاً خسته نمی‌شود! مامان‌ها گاهی باید چرت بزنند، اما خدا می‌فرماید: من نمی‌خوابم (لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ؛ بقره/255) لذا هر موقع بیدار شوی خدا بالای سرت هست و اصلاً کارِ دیگری جز رسیدگی به بندگانش ندارد!
💠چرا هر حرکتی می‌خواهی انجام بدهی باید «بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم» بگویی؟ چون هر حرکتی می‌کنی در واقع تعامل با خدای مهربان است! در همۀ کارهای خودت داری به او پیغام می‌دهی که «خدای مهربان! من الان می‌خواهم این کار را انجام دهم…»
💠ایمان به رحمانیت و مهربانی خدا یک بخش از ایمان است، اگر این بخش از ایمان خودمان را درست نکنیم در بخش‌های دیگر هم دچار مشکل خواهیم شد. اگر مهربانی خدا را باور نکنی، چگونه می‌خواهی به خدا علاقه پیدا کنی؟! به خدایی که به تو علاقه ندارد! چگونه می‌خواهی از جهنم بترسی؟! آدمی که از یک مهربانی و محبتِ پشتیبان برخوردار نیست، از تعادل روانیِ لازم و از فکر عمیق برخوردار نیست که از جهنم بترسد! هرچه سعی می‌کند، اما باز هم فراموش کند.
🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۱۶
📢صوت در:
@Panahian_mp3
@Panahian_text
