👈ادامه مطلب بحث:
🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج۱۵)-قسمت دوم
💠بچهها در مدرسه باید نظام و سیستم مهربان را تجربه کنند و معلمان مهربان را تجربه کنند. این سیستم، با «قاطعیت» مغایرت ندارد ولی هنر میخواهد! قانوندانی قانوندانی و قانونگذاری و رعایت قانون، زیاد هنر نمیخواهد! مثلاً اینکه قانون بگذارید: «هر کسی پایش را از این خط، آنطرفتر گذاشت، اینقدر جریمه میشود…» این زیاد هنر نمیخواهد! ولی اگر بهجای اینهمه قانون، بخواهید با «روابط انسانی» یک مدرسه یا یک مجموعه را اداره کنید، خیلی هنر میخواهد.
💠ما گاهی اوقات، خودمان با قوانین اضافی «کارمند فاسد» تولید میکنیم. حتیالمقدور نباید کنترل زندگی ابناء بشر را قانوناً بهدست گروه دیگری داد؛ این زمینۀ فساد است. پس آدمها را چطوری کنترل کنیم؟ با مهربانی، با روابطِ انسانی، با حیا، با اعتماد، با حسنظن! باید گروههای کوچک قدرت بگیرند و گروههای کوچک در درون خودشان این سیستمها را طراحی کنند.
💠قانون، بیشتر برای کنترل افراد در یک «مملکتِ بزرگ» است که هیچکس هیچکسی را نمیشناسد، اما در یک محیط کوچک مثل مدرسه یا مثل یک کارخانۀ کوچک که 200 نفر هستند و همه همدیگر را میشناسند، میتوانند بر مبنای انسانیت و محبت، خیلی قشنگتر با هم زندگی کنند. آنوقت مهربانیهای آدمها فرصت پیدا میکند و رو میآید.
💠قانون برای موارد نادر است؛ مثل اسکلت ساختمان است که موقع زلزله، از خرابیها جلوگیری میکند، البته تردیدی نیست که باید باشد، ولی قانون آن زیبایی را ندارد که ایثار، محبت، اخلاق، عطوفت و مهربانی دارد.
💠حالا کسی که از مهربانی سوءاستفاده میکند تکلیفش چیست؟ یک مقدارش که عیبی ندارد! از مهربانی اولیاء خدا هم خیلی سوءاستفاده کردند. شما سعی کنید از کسانی نباشید که از مهربانی اولیاء خدا سوءاستفاده میکنند، شما از مهربانی مهربانها سوءاستفاده نکنید.
🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۳.۰۹
📢صوت در:
@Panahian_mp3
@Panahian_text