🔰معنویت یعنی اینکه نیازت به مهربانی خدا را بیدار کنی
🔰معنویت یعنی اینکه نیازت به مهربانی خدا را بیدار کنی
🔰بعضیها معنویتِ منفی دارند؛ مثل «حسن بصری»!
🌀#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ (ج5) قسمت دوم
🔰ایمان به خدا را محدود نکنید به «ایمان به خالقبودنِ خدا»!
🔻بهجای اثبات خالقیت خدا، برایم ثابت کن که خدا همان مهربانی است که به مهربانیاش نیازمندم
🔰این توهین به خداست که او را مهربان نبینیم!
🔻اینکه ما عارف نیستیم یعنی حس نمیکنیم که یک «خدای مهربان» ما را احاطه کرده است
🔰ما غالباً آلوده به میکروب یأس هستیم و حس نمیکنیم یک تکیهگاه عاطفی باعظمت به نام «مهربانی خدا» داریم
___________________
#علیرضا_پناهیان
📌بهصورت فطری یک احساس نیازی در انسان هست که احتیاج دارد بینهایت مهربانی پشت سرش باشد؛ به اندازۀ یک خدای بینهایت! «آدم» اینگونه است؛ پس ما که این احساس نیاز را نداریم چه؟ خُب ما کمی قساوت قلب داریم و معنویتمان کم است؛ معنویت یعنی اینکه این نیاز را در خودمان بیدار کنیم.
💠ایمان به خدا را به ایمان به خالقیت محدود نکنید! آخر این چه دینی است؟! این چه اعتقاداتی است؟ این چه ایمانی است؟ در کتابهای اعتقادات به ما ثابت میکنند که خدا خالق است! خب حالا من با این خالق، چهکار کنم؟ برای من ثابت کن که خدا همان مهربانی است که من شدیداً به مهربانی او احتیاج دارم.
📌حسِ داشتن «یک خدای مهربان» خیلی مهم است. اینکه ما عارف نیستیم و ایمان درست و حسابی نداریم، یعنی ما حس نمیکنیم که یک خدای مهربان پشت سرمان و بالای سرمان هست و ما را احاطه کرده است. ما غالباً آلوده به میکروب یأس هستیم! همین یأس و همین «حسنکردنِ یک تکیهگاه عاطفی باعظمت به نام مهربانی خدا» اخلاق آدم را خراب و عقل آدم را زائل میکند.
💠آدمی که مأیوس و ناامید است از اینکه «کسی دوستش داشته باشد» میدانید چه جنایتکاری میشود! دیگر یکذره رحم و عاطفه در وجودش باقی نمیماند! اما آدمی که میداند یک خدای بسیار مهربان بالای سرش هست، با همه مهربان است و بدون تکبر با مردم برخورد میکند. کمااینکه قرآن میفرماید: «عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً…» (فرقان/63)
📌پدر مادرها، به بچههایتان خیلی محبت کنید! میدانید اگر یک قلب پرمحبت پشت سر کودک وجود داشته باشد، چقدر او را رشد میدهد! این مقدمه است برای اینکه بتواند ارتباط با خدا را برقرار کند.
💠ما باید یک تلقی و برداشت «مهربان» از خدا پیدا کنیم، این تلقی نیاز ماست. اصلاً در ابتدا فرض کن «خدا مهربان» نیست، بگرد و نیاز خودت را پیدا کن! (بدون توجه به بحث گناه و ثواب، بهشت و جهنم و منافع دنیایی) کلاً این نیاز خودت را به یک پشتوانۀ پر از مهر-که قلبش برای تو بتپد- پیدا کن و این نیاز را در خودت بیدار کن. البته کمی سخت است، باید یکمقدار در درون خودت بگردی و زحمت بکشی.
📌معنویت یعنی همینکه نیازمان به مهربانی خدا را در خودمان بیدار کنیم؛ اینکه «من نیاز به آن پشتوانۀ بامحبت دارم» تقرب و نزدیکی به خدا یعنی این حس نیازت به مهربانی خدا در تو بیدار شود. و معنویتِ بالاتر، این است که مهربانیِ خدا را ببینی و حس کنی! این حسّ هم اصلاً مزاحم زندگی تو نیست، زندگیات را بکن و از زندگیات لذت ببر؛ ولی خدای مهربان را در بالای سر خودت ببین.
📌این واقعاً توهین به خداست که او را مهربان نبینیم! مثلاً در روایت هست: اگر دربارۀ کسی بگویی که او آدم بدی است و خدا او را نمیبخشد، خدا آناً همۀ گناهان او را میبخشد و اعمال خوب تو را باطل میکند (إِنَّ رَجُلًا قَالَ يَوْماً: وَ اللَّهِ لَا يَغْفِرُ اللَّهُ لِفُلَانٍ. قَالَ اللَّهُ: مَنْ ذَا الَّذِي تَأَلَّى عَلَيَّ أَنْ لَا أَغْفِرَ لِفُلَانٍ، فَإِنِّي قَدْ غَفَرْتُ لِفُلَانٍ، وَ أَحْبَطْتُ عَمَلَ الْمُتَأَلِّي بِقَوْلِهِ: لَا يَغْفِرُ اللَّهُ لِفُلَان؛ امالیطوسی/58) تو چرا دربارۀ مهربانی خدا و رحمت خدا حرفِ منفی زدی؟!
💠خدای پشت سر این آیه را ببینید! میفرماید: «قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ» (زمر/53) ای بندگان من که اسراف کردید و بیراهه رفتید و به خودتان ظلم کردید، از رحمت خدا ناامید نشوید خدا همۀ گناهان را میبخشد او «غفور رحیم» است.
📌میدانید «غفور» قبل از رحیم (که این ترکیب، حدود 80بار در قرآن تکرار شده) چه معنایی دارد؟ انگار خدا گناه ما را بهانهای برای آشتی قرار داده است. خدا ما را در اینجا سرِ گناه(و صدمهای که به خودمان زدهایم) گیر میاندازد تا آن حرفِ اصلی را دربارۀ مهربانی خودش به ما بزند. میگوید: من غفور هستم، ولی یادت باشد بالاتر از غفور، من رحیم هستم! من مهربان هستم و نمیتوانم تو را در این وضعیت ببینم!
💠بعضیها نگاه منفیِ معنوی دارند. بعضیها در مقابل این مکتب-که تلقی مهربانی خدا یکی از ضروریترین برداشتها از خداست- آدمهای منفیای هستند. نمونهاش حسن بصری است که یکی از عرفای برجستۀ جهان اسلام محسوب میشود، اما عرفان و معنویت منفی دارد.
📌به امام سجاد(ع) گفتند حسن بصری حرفی زده که خیلی معروف شده، او میگوید: من تعجب نمیکنم از کسی که هلاک میشود، تعجب میکنم از کسی که نجات پیدا میکند، از بس نجات پیداکردن سخت است! امام سجاد(ع) فرمود: ولی من برعکس او میگویم: من تعجب نمیکنم از کسی که نجات پیدا میکند، من تعجب میکنم از کسی که هلاک میشود؛ با این وسعت رحمت خدا! «لَيْسَ الْعَجَبُ مِمَّنْ نَجَا وَ إِنَّمَا الْعَجَبُ مِمَّنْ هَلَكَ مَعَ سَعَةِ رَحْمَةِ اللَّه» (اعلامالوری/261)
🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۲.۳۰
📢صوت در:
@Panahian_mp3
@Panahian_text